Abiotyczne komponenty przyrody.
Uznawanie za zasoby przyrody nagromadzonych w przeszłości oraz wytwarzanych obecnie jej dóbr pochodzenia mineralnego i organicznego jest rzeczą oczywistą. Jednak ochrona środowiska traktuje jako dobra i zasoby przyrody również wszystkie jej abiotyczne komponenty, tzn. powietrze atmosferyczne, wodę, oraz rzeźbę terenu. Od stanu bowiem tych komponentów uzależniona jest sprawność ujawniająca się w produktywności komponentów. Ożywionych, a w rezultacie tego i stan zasobów w ogólnie przyjętym tego słowa znaczeniu. Takie pojmowanie zasobów staje się tym bardziej konieczne, że te właśnie komponenty abiotyczne, traktowane przez długi czas jako nieograniczone i niewyczerpane, w związku z postępującą ich dewastacją okazują się coraz mniej efektywne w życiu przyrody i coraz mniej przydatne bezpośrednio dla życia człowieka. Nie zmieniając się w zasadzie w ogóle lub tylko w nieznacznym stopniu w swoim ogólnym stanie ilościowym, ulegają daleko idącym zmianom w stanie jakościowym. W niektórych regionach Ziemi zmienia się również i ich stan ilościowy.