Turystyka jest obecnie jedną z najszybciej rozwijających się gałęzi gospodarki na świecie. W 1999 r. przemysł turystyczny wygenerował 11% światowego produktu narodowego brutto, dając zatrudnienie 200 mln ludzi, co stanowiło 8% wszystkich zatrudnionych. Prognozy rozwoju turystyki światowej, opracowane do 2010 r., przewidują ponadto tworzenie 5,5 mln nowych miejsc pracy rocznie (World Travel & Tourism Council 1999). W Polsce ciągle jeszcze mamy do czynienia z okresem przemian. Wykorzystanie ogromnego potencjału turystycznego oraz sprostanie konkurencji europejskiej i światowej zależy od rozwoju produktu krajowego, który musi spełnić wymagania jakościowe rynków międzynarodowych. Taki produkt z pewnością przyciągnie do Polski turystów z zagranicy i ograniczy masowe wyjazdy polskich turystów wydających pieniądze poza krajem.
Opracowane w ramach programu Phare Tourin II zalecenia Strategii rozwoju krajowego produktu turystycznego Polski, uwzględniające aktualny popyt na ofertę turystyczną na podstawowych rynkach oraz istniejące i potencjalne zasoby, podają jako priorytetowe takie obszary (rodzaje) turystyki, zwane także obszarami markowymi, jak:
– turystyka biznesowa,
– turystyka w miastach i turystyka kulturowa,
– turystyka wiejska,
– turystyka aktywna, rekreacyjna i specjalistyczna,
– turystyka przygraniczna i tranzytowa.
Turystyka biznesowa. Obejmuje imprezy towarzyszące kongresom, targom, wystawom, a także podróże w interesach oraz wyjazdy motywacyjne. Klientami są przeważnie przedsiębiorstwa i instytucje.
Turystyka w miastach i turystyka kulturowa. Dotyczy organizacji pobytów w miastach (centrach oraz miejscowościach turystycznych), programów krajoznawczych (zabytki kultury materialnej, muzea) oraz udziału w różnorakich imprezach kulturalnych.
Turystyka wiejska. Obejmuje różne formy turystyki realizowane na obszarach wiejskich i ściśle powiązane z ich infrastrukturą oraz środowiskiem społecznym (ang. rural tourism). Jedną z tych form jest agroturystyka (agrotourism lub farm tourism).
Turystyka aktywna, rekreacyjna i specjalistyczna. Uwzględnia różne, tradycyjne (turystyka kwalifikowana) i nowe formy czynnego spędzania wolnego czasu, rekreację połączoną z turystyką pobytową oraz wszystkie rodzaje specjalistycznych zainteresowań, czasem z pogranicza sportu.
Turystyka przygraniczna i tranzytowa. Obejmuje głównie jednodniową turystykę przygraniczną związaną z zakupami, udziałem w imprezach kulturalnych, sportowych i innych. Ściśle wiąże się z wykorzystaniem infrastruktury usytuowanej w strefach przygranicznych oraz przy głównych trasach tranzytowych.