Bagdad Szczyt rozwoju

Szczyt rozwoju przypadł na przełom VIII i IX w. Bagdad był wówczas centralnym punktem na szlakach handlowych między Wschodem i Zachodem. Wiele imponujących budynków i wspaniałe ogrody dały mu sławę najbogatszego i najpiękniejszego miasta świata. W późniejszych latach jego pozycja znacznie osłabła, na pewien czas utraciło nawet funkcję stolicy. W 1258 r. Bagdad razem z całym imperium abbasydzkim został splądrowany przez hordy mongolskie. Ponowny najazd Mongołów pod koniec XIV w. zakończył się również okrutną rzezią ludności i spaleniem miasta. Niedługo po tym stało się ono areną sporu między Persją a Turkami osmańskimi. W końcu Persja opanowała je, co w 2 połowie XVII w. zaowocowało rozbudową. Przywrócono świetność wielu zabytkom. W XIX w. miasto znalazło się w strefie wpływów brytyjskich. Trwało to do 1932 r., kiedy Irak stał się niepodległym państwem ze stolicą w Bagdadzie.

Warto zobaczyć

Większość wartych obejrzenia obiektów znajduje się w centrum Bagdadu, choć w innych częściach miasta i w jego niedalekim otoczeniu można również znaleźć interesujące miejsca. Do najważniejszych zabytków należy pochodzący z XIII w. dwukondygnacyjny budynek medresy Al-Mustansirjja, najokazalsza budowla z okresu panowania dynastii Abbasydów. Rozplanowano ją na kształt prostokąta. Od 1227 r. do 1533 r. był to jeden z najbardziej cenionych uniwersytetów islamskich. Wewnątrz znajduje się ogromny otwarty dziedziniec. Mieściły się tu sale wykładowe, biblioteka, szpital oraz inne pomieszczenia niezbędne do funkcjonowania szkoły wyższej. W czasach świetności budynek był wyposażony w kanalizację oraz zegar wodny. Po odzyskaniu przez Irak niepodległości medresę odrestaurowano i stworzono tutaj muzeum. Warte obejrzenia są przede wszystkim ornamenty zdobiące fasadę. Innym ciekawym budynkiem jest karawanseraj chan Marjan. Budowla służyła jako miejsce postoju kupcom wędrującym na szlaku handlowym przebiegającym przez Bagdad. Obecnie mieści się tu Muzeum Starożytności Arabskich. Niedaleko znajduje się również meczet Marjan z 1356 r. Mimo że został częściowo zburzony, można podziwiać wspaniałe ornamenty.