Charakter i cechy ochrony konserwatorskiej

Charakter i cechy ochrony konserwatorskiej.
Charakter ochrony konserwatorskiej ma również wydzielanie w wielu krajach (także w Polsce) specjalnych lasów ochronnych (w Polsce tzw. lasy I grupy), które mają na celu spełnianie funkcji pozaprodukcyjnych, np. ochrony gleb (na wydmach, na zboczach górskich), ochrony wód (na źródliskach, obrzeżach wód, na wododziałach), ochrony ludności przed wpływami zanieczyszczeń powietrza (wokół miast lub zakładów przemysłowych), służenia celom zdrowotnym i rekreacji (wokół miejscowości uzdrowiskowych i klimatycznych, W miejscach nasilonego ruchu Wypoczynkowego) itp.
Cechy ochrony konserwatorskiej mają także glebowe powierzchnie wzorcowe, tworzone w lasach polskich zgodnie z zarządzeniem naczelnego dyrektora Lasów Państwowych z 31 maja 1975 r. Celem ich tworzenia jest „zabezpieczenie gleb o zachowanych cechach naturalnych, reprezentujących typowe dla danego regionu elementy pokrywy glebowej, przed sztucznie wywołanymi zmianami morfologii oraz właściwości fizycznych, chemicznych i biologicznych”. Mają one pełnić funkcję „trwałych powierzchni porównawczych, umożliwiających przyrodniczą i ekonomiczną ocenę skuteczności metod gospodarczych”. Dla osiągnięcia tego celu tworzone są w miejscach, gdzie ani obecnie, ani w przyszłości nie będą zaznaczały się wpływy przemysłu, budownictwa lub zagospodarowania turystycznego i nie wolno na nich stosować form gospodarowania zmieniających właściwości gleb.