Jak wygląda herb Wrocławia?
Miejski herb Wrocławia to emblemat mieszczący w sobie symbole, które w zwięzły sposób opowiadają o przeszłości miasta, opisują jego tradycje i przywiązanie do wartości politycznych, kulturalnych i religijnych. Na przestrzeni wielu wieków pozostawał jednolity, jednak zwłaszcza XX-wieczne zawirowania wojenne i ówczesne zmiany w zwierzchnictwie politycznym doprowadziły do tego, że miasto przez pewien czas graficznie opisywano innymi symbolami, nierzadko rezygnując z podkreślania jego polskiego charakteru i tychże korzeni. Po burzliwych początkach, w które wpisało się między innymi strategiczne spalenie osady i opuszczenie jej przez mieszkańców w czasie XIII-wiecznych mongolskich najazdów, ten ważny gród zaczął funkcjonować na nowo od schyłku tamtego właśnie stulecia. Już w tym okresie w miejską symbolikę wpisały się wizerunek Jana Chrzciciela oraz Lew Czeski.
Obecna prezencja herbu
Aktualny współcześnie herb wrocławski został zatwierdzony przez Radę Miejską w 1990 roku i jest tak naprawdę powrotem do tego graficznego wariantu, który pełnił rolę herbu przez większą część historii Wrocławia, czyli między 1530 a 1938 rokiem. Z uwagi na to, płaskorzeźby wyobrażające pięciopolowy herb daje się zauważyć na wielu zachowanych tu zabytkach architektonicznych. Zmodernizowana wersja różni się od tradycyjnej jedynie stylem wykonania grafiki, ale symbole użyte do zaprezentowania miasta pozostały te same. Herb ten został po raz pierwszy oficjalnie zatwierdzony przez cesarza Karola Habsburga w 1530 roku. Pierwsze, czyli lewe górne pole herbu, zajmuje Lew Czeski, tradycyjny symbol Czech. Postać białego zwierzęcia stoi na tylnych łapach, przednimi wykonując groźny gest, ma złote pazury i złotą koronę na głowie oraz charakterystyczny, podwójny ogon. Lew umieszczony jest na czerwonym tle. Obok niego, w drugim polu górnym, znajduje się herb Śląska, czyli czarny orzeł na żółtym tle. Ten wizerunek, wzbogacony o białą przepaskę, rozciągającą się wzdłuż skrzydeł orła i wzbogaconą w krzyż, jest niegdysiejszym rodowym znakiem Henryka Brodatego i stanowi najstarsze polskie godło książęce, wykorzystujące jako emblemat orła. Trzecie pole herbu to czarna, wielka litera W, umieszczona na żółtym tle. Odnosi się ona oczywiście do pierwotnej, łacińskiej nazwy miasta Wratislavia, a jednocześnie także jego domniemanego założyciela. Na czwartym, czerwonym polu herbu znajduje się popiersie świętego Jana Ewangelisty, umieszczone na odwróconej koronie. Pośrodku herbu, w okrągłym polu, które wkracza w równym stopniu na pozostałe, znajduje się pole okrągłe, w którym na białym tle została zaprezentowana ścięta głowa Jana Chrzciciela, patrona tutejszej katedry, a przez to i całego miasta.
Jak było niegdyś?
W 1939 roku, czyli wraz z przejęciem władzy nad Śląskiem przez III Rzeszę Niemiecką, herb wrocławski został znacząco zmieniony. Wycofano z niego wszelkie odniesienia do religii chrześcijańskiej, a dodano Krzyż Żelazny, odznaczenie wojskowe ustanowione jeszcze przez króla pruskiego, Fryderyka Wilhelma. Herb miejski z tego okresu podzielony był na dwa pola. W górnym, żółtym, znajdował się czarny orzeł śląski, wzbogacony o białą przepaskę, ale pozbawioną krzyża. W dolnym, czerwonym polu umieszczony był wspomniany, równoramienny Krzyż Żelazny. Autorem nowego emblematu miejskiego był profesor Schweitzer-Mjoelnir, a zmiany dokonano z bezpośredniego rozkazu zarządcy Śląska, Josefa Wagnera.
W latach powojennych, aż do 1990 roku, obowiązującym herbem miejskim był dwugłowy orzeł, a cały wizerunek przypominał lustrzane odbicie, złożone z dwóch różnych emblematów heraldycznych. Z punktu widzenia obserwatora, lewa połowa herbu to pozbawiony korony orzeł z narodowego godła polskiego, biały na czerwonym tle, zaś prawa to czarny orzeł śląski z białą przepaską. Do tego właśnie wizerunku nawiązuje motyw umieszczony w symbolu wrocławskiego klubu piłkarskiego Śląsk Wrocław, co być może przyczynia się do powszechnego wciąż identyfikowania miasta z tym właśnie schematem graficznym. Co ciekawe, taki wizerunek ma również pochodzenie średniowieczne, gdyż tego rodzaju pieczęcią posługiwał się niegdyś wrocławski wójt. Autorem tej odsłony herbu był historyk, Karol Maleczyński.
Oprócz herbu miejskim symbolem jest także flaga, od 1938 roku czerwono-żółta. Pod względem kolorystyki komponuje się zatem idealnie z pięciopolowym herbem i niekiedy oba te emblematy są łączone. Do wspomnianego roku barwami Wrocławia były czerwień i biel, skomponowane na fladze w taki sposób, że czerwone i białe poziome pasy były ułożone naprzemiennie, przy czym elementy czerwone występowały w liczbie dwóch lub trzech.